ในผลงานที่ทรงพลังนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในเก้าอี้โยกอย่างเงียบสงบ ท่ามกลางความคิดของตัวเอง บรรยากาศเป็นส่วนตัว แสงธรรมชาติไหลเข้าจากหน้าต่างด้านหลังเธอ สร้างเงาที่ค่อยๆ พาดผ่านและทำให้เนื้อสัมผัสของชุดสีเข้มของเธอปรากฏเด่นชัดขึ้น พาเล็ตต์สีที่นุ่มนวล—เฉพาะสีเทาและสีน้ำตาล—ทำให้ภาพวาดมีกลิ่นอายของความหมองหม่นแต่ยังคงมีความสงบ เส้นบรัชของศิลปินทั้งละเอียดอ่อนและกล้าหาญ ทำให้เกิดการเล่นของแสงที่จับจับและลักษณะของผู้หญิงได้อย่างสวยงาม ขณะเธอเงยหน้ามองลงด้านล่าง มันเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ อาจจะเป็นภาพสะท้อนหรืออาจจะเป็นความเหงา; คุณเกือบจะได้ยินเสียงกราวเบาของเก้าอี้ในขณะเคลื่อนที่ ขณะที่เธอยิ้มออกมา สูญเสียอยู่ในความคิดของตนเอง

เมื่อเราเข้าลึกลงไปในงานศิลปะนี้ คอมโพสิชันเผยให้เห็นการสร้างสมดุลระหว่างรูปลักษณ์และพื้นที่อย่างละเอียด ผู้หญิงในชุดที่เรียบร้อยแต่งดงาม นี้ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของความงดงามและของการเรียบความเครียดภายใน ตามที่มนุษย์เป็นนักคิด ศิลปินวาดภาพรวมถึงปีศาสตร์ของการสร้างสรรค์แนวความคิด ท่ามกลางชั้นเคลือบที่หนาแน่นที่เพิ่มความหนาแน่น โดยการสร้างการเชื่อมโยงที่มีพลศาสตร์ที่ดึงดูดสายตาของผู้ชม. ผลงานนี้ สร้างขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 สะท้อนถึงการสำรวจความลึกทางจิตใจในภาพเหมือนของับสาธารณะในยุคนั้น คาดการณ์ถึงธีมที่เรือง เนื้อเรื่องบางประเภทที่อาจจะมั่นคง อีกหลายๆ เชื้อสาย หนึ่งเป็นการพิสูจน์ถึงทักษะของศิลปินในที่ประกอบการที่มีอารมณ์ลึกซึ้งและอันตราย พลังในเชิงภาพจัดหาภาพตรงดูยอดเยี่ยมไปด้วยเกินไป