Bu canlı eserde, bahar sürülmesi teması Edvard Munch'un kendine özgü fırça darbeleriyle hayat buluyor; bu da hem hareketi hem de duyguyu çağrıştırıyor. Atlar, muhteşem renkte tasvir edilmiş ve merkezi figürler olarak öne çıkıyor; biri sıcak, altın rengiyle güneşin hafif dokunuşunu hatırlatırken, diğeri koyu bir palet içinde etkileyici ama uyumlu bir şekilde karışıyor. İfadeleri neredeyse animasyonlu gibi görünüyor ve tarımsal sezonla ilişkili çaba ve dayanıklılığı somutlaştırıyor. Ayak seslerinin toprağa vurduğu ritmi hemen hemen duyabiliyorsunuz; zengin toprağı kesen bir sabanın uzaktan gelen sesleri, manzara boyunca yankılanıyor; gözleri ufka açılan yeşil tarlalara uzanıyor.

Bu cazip figürlerin etrafında, manzara katmanlı bir kompozisyonda açılıyor. Çizgiler yumuşak bir şekilde kıvrılıyor, gözleri ufka yönlendiriyor; uzağa doğru hafif tepe noktaları yükseliyor ve alçalıyor. Munch'un renk kullanımı etkileyici; toprak tonları ile cesur kontrastlar arasındaki etkileşim, esere rüya gibi bir nitelik kazandırıyor. Baharın uyanıyor gibi hissediliyor; doğal döngünün bir kutlaması, işin içinde iç içe geçmiş insan deneyimlerinin bir alt akışıyla. Bu parça önemli bir tarihsel bağlamla rezonans ediyor; tarım çağını ve Munch'un yaşam, ölüm ve yeniden doğuş temalarıyla kişisel bağlantısını yansıtıyor. Duygusal etki belirgin; umut ve süreklilik hissi var; bizi toprakla ve mevsimlerle olan bağımızı hatırlatıyor.