Tuval, ilk bakışta enerjiden fışkırıyor; birçok kitap - her biri açılmayı bekleyen bir hikaye - hafif pembe tonlarla süslenmiş bir masanın üzerinde saçılmış, katılımcıyı oturmaya ve sayfalarına dalmaya davet ediyor. Van Gogh'un dinamik fırça darbeleri şöyle üzerinde daha önce fark edilmeyen bir hayata ruh katıyor; bu kitaplar etrafında biraz dağınık, serbest bir yaratıcılık atmosferini yakalıyor. Eser, birçok edebi hazine ile dolu bir ortam yaratouluru arkadaşı yoğun bir kuru ayrıntı ile iki tutacakta barındırıyor.

Özellikle canlı renk paleti, dünya sarısı garanti ederken, derin, zengin yapılandırmalarla vurulan toplamlar içlerinde yer alan çeşitli öykülere ipuçları veriyor. Farklı tonlar arasındaki nazik etkileşim, ayrıca hatta dağınıklığın ortasında bir tür uyum duygusu tasvir ediyor. Bu edebiyat masasının üstünde iç içe geçmiş hikayeleri sembolize ediyor. Sanatçının romanları bir açıyla sunma seçimleri—bazıları örtüşüyor—bir derinlik yaratarak izleyiciyi bu sakin dünyaya daha derinlemesine bakmaya davet ediyor ve keşfetme ve bilgi arzusunu ateşliyor. Bu eser, izleyicilerin geçmişte kitaplar içinde kaybolmuş zamanların sıcak bir özlemini hissetmelerine neden olurken, aynı zamanda Van Gogh’un hayatına dair kültürel bağlamın daha geniş kapsamını takdir edinmesini sağlıyor, bir çağda yazılı kelimenin büyük bir önemi olduğu döneme dikkat çekiyor.