Bu muhteşem manzara tablosunda, ağaçların arasından esen hafif bir esintiyi hissedebiliyormuşsunuz gibi; dolambaçlı yol sizi ileriye çağırıyor. Manzara, Van Gogh'un karakteristik duygusuyla dolup taşıyor, uzun ve ince ağaçlar, sonsuz bir ufka doğru uzanan yolu çevreliyor; formlar yavaşça sallanıyor, sanki çevrelerindeki dünyanın sırlarını fısıldıyorlar. Eserin ön planında yalnız bir kadın yol boyunca yürüyor; onun mütevazı silueti ve kollarındaki yük, basitlik ve amaç zenginliği olan bir yaşamı çağrıştırıyor. Manzara bir hikaye anlatıyor; sıcak, nostaljik bir atmosfer yaratan, alışılmadık ama etkili kahverengi, koyu gri ve yumuşak beyaz tonlarından oluşan paletinin içinde sıkıştırılmıştır.

Zengin doku etkileyici; Van Gogh, duygusal fırça darbelerine heavily dayalı bir teknik kullanarak derinlik oluşturarak duygularla yankılanan bir etki yaratıyor. Renkler yalnızca renkler değil, huzurlu bir dünyanın parçalarıdır; Van Gogh'un kişisel kargaşasıyla başa çıkarken çevresini gözlemlerkenki içsel yaşamına dikkat çeker. Her fırça darbesi düşünce ve duygunun katmanlarını açığa çıkarır, izleyiciye yalnızca tasvir edilen manzara değil, aynı zamanda sanatçının ruhunu da keşfetme imkanı tanır. Kadın Gestural olarak görünse de, kompozisyonu dengelemektedir; onun varlığı manzaraya hayat verir ve insanın doğayla olan bağlantısını hatırlatır, bu da Van Gogh'un eserinde yineleyen bir temadır.