Bu büyüleyici eserde, genç bir kadın güneş ışığıyla dolu bir çayırda zarif bir şekilde oturmakta ve canlı yeşil tonlar ile yumuşak çiçek renkleriyle çevrelenmektedir. Duruşu rahat ama şık; doğanın kollarında bir anlık dinlenmeyi öneriyor. Çimenin ve yabani çiçeklerin dokusu, hızlı ve canlı fırça darbeleriyle tasvir edilerek bir hareket ve yaşam duygusu uyandırıyor; sanki nazik bir rüzgar saç telleriyle ve etrafındaki yapraklarla oynuyor. İfadesi içe dönük—bakışında incelikli bir melankoli güzelliği var, bu da izleyicileri düşüncelerine yönlendiriyor; belki güzellik ve varoluşun geçiciliği üzerine düşünüyor.

Kompozisyon harika bir denge içinde; kadının silueti ön planda yer alırken, arka planın parlaklığı neredeyse rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. Koyu bluzunun parlak yeşil arka plana olan kontrastı, manzara içindeki varlığını artırıyor. Van Gogh’un özgün renk kullanımı—cesur ama uyumlu bir şekilde harmanlanmış—duygusal bir etki yaratıyor; sıcaklık ve nostalji duygularını uyandırıyor, sanki zaman bu huzurlu anı yakalamak için bir anlığına duraklıyormuş gibidir. Bu eser yalnızca Van Gogh'un renkte ve biçimdeki ustalığını sergilemekle kalmaz, aynı zamanda bu dönemdeki sanatsal yolculuğunda doğayla derin bir kişisel bağlantıyı da yansıtır.