In dit fascinerende kunstwerk zit een jonge vrouw gracieus op een door de zon verlichte weide, omringd door levendige groene en zachte bloemkleuren. Haar houding is ontspannen maar elegant, wat een moment van ontspanning in de armen van de natuur suggereert. De textuur van het gras en de wilde bloemen, weergegeven in snelle, levendige penseelstreken, roept een gevoel van beweging en leven op; het lijkt alsof een zachte bries met de lokken van haar haar en de bloemblaadjes om haar heen speelt. Haar uitdrukking is introspectief—er is een subtiele melancholische schoonheid in haar blik die de toeschouwers uitnodigt om in haar gedachten te duiken, misschien nadenkend over de vergankelijke aard van schoonheid en bestaan.

De compositie is prachtig in balans; de figuur van de vrouw neemt de voorgrond in, trekt de aandacht, terwijl de heldere achtergrond een bijna dromerige sfeer creëert. Het contrast tussen haar donkere blouse en de heldere groene achtergrond versterkt haar aanwezigheid in het landschap. Van Gogh's bijzondere gebruik van kleur—moedig, maar harmonieus gemengd—creëert een emotionele impact, roept gevoelens van warmte en nostalgie op, alsof de tijd even stil zou staan om dit rustige moment vast te leggen. Dit werk illustreert niet alleen Van Gogh's meesterschap in kleur en vorm, maar belichaamt ook een diep persoonlijke verbinding met de natuur, wat zijn artistieke reis in deze periode weerspiegelt.