Bu canlı natürmort, sanatçının karakteristik ifade tarzında güzellikle yakalanmış bir çiçek düzenlemesini sunmaktadır. Koyu renkteki toprak çömlek vazosu, merkezde gururla duruyor; kalın, dokulu fırça darbeleriyle çizilmiş kenarları, hem sağlamlık hem de sıcaklık hissi veriyor; içindeki çiçekler, renk ve biçim kargaşasında dışarıya doğru patlayan canlı bir olayı taşıyor. Kompozisyon hareketli; cesur petalleri olan çeşitli çiçek türlerine gözleri yönlendiriyor—yumuşak pembeler, derin kırmızılar, ve parıldayan beyazlar—ki bunlar çevresindeki yeşillikte dans ediyormuş gibi görünüyor.

Arka plan zengin, sıcak bir kahverengi; çiçek düzenlemesini adeta kucaklıyormuş gibi, çiçeklerin rengi ve ayrıntılarını daha da vurguluyor. Sanatçının yoğun boya sürüşü ve enerjik fırça çalışması her çiçeğe hayat katıyor; tonların ince karışımı ise renk teorisinde bir ustalık sergiliyor. Bu düzenlemede duygusal alt tonlar sızıyor—bir sevinç, canlılık hissi ve belki de güzelliğin geçiciliği için bir nostalji duygusu. Sanatçının natürmort keşfine derin bir yatırım yaptığı bir dönemde oluşturulan bu parça, onun sanatsal gelişiminde önemli bir yere sahip, kişisel ifadeyi ve doğayla derin bir bağlantıyı simgeliyor.