Bu etkileyici natürmortta, hasır sandalye, göz alıcı bir zarafet duygusuyla oturmakta, ince örgü yapısı noktalar halinde güneş ışığını yakalamaktadır. Gri bir giysi sandalyenin üzerine akarken, uzun süredir duran bir anı öneriyor, izleyiciyi etrafındaki hayatı hayal etmeye davet ediyormuş gibi. Giysinin yanında, dağınık bir siyah şapka duruyor, birinin varlığının fısıldaması gibi; burada kimlerin oturmuş olabileceği hakkında merak uyandırıyor, belki de yalnızca kısa bir an için. Ketenin yumuşak dokusu, hasır sandalyenin katı yapısıyla uyum içinde, konfor ile stil arasında sonsuz bir diyalog oluşturuyor.

Kompzisyon, ışık ve gölgeyi muhteşem bir şekilde dengelemiş, arka planda neredeyse görünür hale gelen canlı yeşillikler sahneye toprak canlılığı katıyor. Larsson, sıcak bejler, griler ve derin siyahlarla egemen olan yumuşak bir renk paleti kullanarak, huzur ve iç gözlem hissini çağrıştırıyor. Bu eser, 19. yüzyıl İsveç’inin harika bir anlık görüntüsü olarak hizmet etmekte ve sanatçının gündelik yaşamı gerçek bir dokunuş ile tasvir etme konusundaki özverisini yansıtmaktadır. Zamanı aşan bir anı somutlaştırmakta ve bize onun ince hikayesinin bir parçası olmamızı davet etmekte, belki de daha basit zamanlara olan yumuşak bir özlem ateşi yakmaktadır.