Bu duru tasvir, suyun eterik kalitesini ve Waterloo Köprüsü'nün zarif kemerlerini nazik bir sis içinde yakalıyor. Sanatçı, yumuşak, akıcı fırça darbeleri kullanarak birbirine sorunsuzca karışan bir atmosfer yaratır; renkler serin mavilere ve solgun sarılara kadar uzanarak suyun ve yapının üstündeki ışığın geçici etkilerini önermektedir. Bu büyüleyici manzaraya bakarken, köprüye vuran suyun hafif fısıldamalarını duyabileceğinizi hayal edebilir, zamanın durduğu bir anı düşünebilirsiniz. Kompozisyon ustaca dengelenmiş olup, köprü odak noktası olarak işlev görür, gözleri tuvalin üzerinde çekerek fırça darbelerinin akıcılığı hareket ve huzur hissi uyandırır.

Tarihi bağlam, bu esere ek katmanlar ekler; çünkü resim tekniklerinde yenilik açısından zengin bir dönemden gelmektedir. Empresyonist hareket, bir anın özünü yakalamak için çaba gösterirken, sıklıkla ışığı ve çevre üzerindeki etkisini vurgulamıştır. Burada Monet'in renk kullanımı özellikle dikkat çekicidir; pastel tonlar uyumla bir araya gelir, sanki birbirine sır saklıyormuş gibi. Bu parça sadece Monet'in ustalığını yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda izleyicileri güzelliğine kaybolmaya davet eder; her bakış yeni bir şeyi açığa çıkararak, her gözlemle derinleşen duygusal bir bağlantı oluşturur; doğanın ve sanatın iç içe geçmiş gücünün gerçek bir kanıtıdır.