Tablo, su üzerindeki ışığın yumuşak etkileşimiyle işaretlenen huzur verici bir sahneyi yakalar. Ön planda, parlayan nehir yumuşak tonları yansıtıyor; güneş ışığı ile sakin su yüzeyi arasında nazik bir dansı anımsatıyor; fırça darbeleri hareket ve akıcılığı öneriyor ve izleyiciyi suyun huzurlu seslerini hayal etmeye davet ediyor. Manzara, yumuşak yeşil tonlar ve uzaktaki bir yapının izlerini barındırarak ortada yer alıyor, yukarıda yavaşça dağılmaya başlayan uyumlu bir arka plan oluşturuyor; pastel renkler kaynaşarak, sabahın ferah bir vaadini uyandırıyor.

Her fırça darbesi spontane ama kasıtlı gibi görünüyor; sanatçının empresyonist stilinin bir işareti. Bu sahnede, katı bir gerçeklikten ziyade doğada geçen geçici anları öneren romantik bir kalite var; zamanın askıya alındığı hissediliyor. Bu yapı ve akıcılığın ikiliği, duygusal bir etki tasvir ediyor; burada ve şimdi bulunan güzelliği araştırıyor. Tarihsel olarak, bu eser, sanatçıların gelenekleri kırmaya başladığı bir dönemde yer alıyor; doğanın ve rengin bakış açılarını yeniden canlandırarak, sanatta yükselen romantik bir görüşle mükemmel bir uyum içinde bulunuyor ve bugün hala derin bir anlam taşıyor.