Eser, bulanık bir arka planın önünde nazikçe sallanan zarif ağaçlarla dolu huzurlu bir rüya manzarası gibi açılır. İnce fırça darbeleriyle gerçekleştirilen bu tablo, izleyiciyi doğanın egemen olduğu sakin bir krallığa davet eder. Yumuşak, akıcı hatlar hareket hissi uyandırır; bulutların ve ağaç silüetlerinin nazik bir dansa karışmış gibi görünmesi, huzur dolu bir manzaranın hikayelerini fısıldar. Sade ama canlı, pembe ve lavanta tonlarındaki çiçekler, sahneyi domine eden soğuk mavi ve gri tonlara karşı çarpıcı bir kontrast sağlar. Böylece sanat eseri, sakinlik ve düşünme üzerinde duygusal bir yankı yaratarak, güzel bir renk senfonisine dönüşür.

Kompozisyon, ağaçlar, dallar ve bulutların yerleştirilişini ustaca dengeler; her bir unsur derinlik ve perspektif hissi yaratacak şekilde harmanlanır. Sanat, doğal güzelliğe derin bir takdir gösterirken, sanatçının tekniği dokular sunar ve bakışın her köşeyi keşfetmesine izin verir. Neredeyse ağaç yapraklarının hışırtısını ve bu pitoresk ortamları tamamlayan yumuşak doğa seslerini duyabiliriz. Bu eser, geleneksel Çin manzaralarından ilham alarak insanlık ile doğal dünya arasındaki ilişkiyi gözeten bir mirası yankılar. Wu Hufan’ın titiz fırça darbeleri, yalnızca estetik bir güzellik sağlamakla kalmaz, aynı zamanda doğanın gösterişi ile duygusal bağlantımızı derinleştirir; bu sayede eser, modern Çin manzara resimlerinde önemli bir parçaya dönüşür.