Bu tablo, baharın canlılığıyla dolu huzurlu bir manzarayı yakalıyor; sahnede, çiçek açmış erik ağaçları baskın geliyor. Nazik beyaz çiçekleri, lush yeşil çimenle mükemmel bir kontrast oluşturuyor, huzur ve iyimserlik hissini uyandıran yumuşak pastel tonlarda bir dokuma yaratıyor. Ağaçlar, kalın impasto fırça darbeleriyle resmedilmiş, dalgalı bir tepenin arka planda parlıyor gibi görünüyor, gökyüzü yumuşak mavi bir renkten, bulutların arasından süzülen sıcak güneş ışığını işaret eden tonlara dönüşüyor.

Monet'in tekniği gerçekten de izleyiciyi bu sahnenin içine sokuyor; noktalı ışık, yaprakları yakalıyor ve sanki hafif bir meltemde dans ediyormuş gibi hissettiriyor. Ön plandaki ince yeşiller, gözleri arka planda yumuşak tonlara yönlendiriyor, yaprakların arasında aşağı yukarı yer alan küçük evlerin görüntüsüyle bağlantılı. Bu renk ve doku dengesi, hayranlık ve özlem duyguları uyandırıyor, doğanın huzurlu bir anına doğru bizi götürüyor ve çiçek açan yaşamın geçici güzelliğini yakalıyor. Bu muhteşem manzaranın önünde durduğunda, baharın özünü solumaktan kendini alıkoyamazsın, tekrar canlanmış ve tuvalde yakalanan filizlenen güzellik tarafından ilham almış hissediyorsun.