Bu canlı ve etkileyici eserde, bir buket zengin kırmızı, mavi ve beyaz tonlarıyla patlıyor ve tatlı yeşil arka plana karşı çarpıcı bir kontrast oluşturuyor. Özellikle dalgalı haşhaşlar, cesur fırça darbeleriyle resmedilmiş, canlılık hissini somutlaştırıyor ve hem geçici hem de ebedi bir anı yakalıyor. Sanatçının tutkulu tarzına özgü kalın boya uygulaması, derinlik ve doku katarak çiçeklerin neredeyse tuvalden fırlayacakmış gibi görünmesini sağlıyor. Her bir çiçek, canlılıkla dans ediyormuş gibi görünüyor; kıvrımlı saplar bükülüyor ve kıvrılıyor, kompozisyona hareket katıyor.

Renk paletinin seçiminde özellikle ilgi çekici olan; kırmızılar zengin ve sıcak, sevgi ve neşe duygularını uyandırıyor, daha soğuk mavi renk tonlarına harika bir kontrast oluşturuyor. Basit ama çarpıcı beyaz papatyalar, bu canlılığın arasında bir saflık unsuru sunuyor. Bu duygusal etkileşim sadece güzellik katmakla kalmıyor, aynı zamanda izleyicileri doğaya ve hayatın geçici güzelliğine karşı hissettiklerini keşfetmeye davet ediyor. 19. yüzyılın sonlarını düşündüğümüzde, bu eser sanatçının mücadeleleri ve günlük temalar aracılığıyla yoğun duygularını ifade etme isteğiyle uyum içerisinde yankılanıyor.