Bu eserin parlaklığı, ilk bakışta insanı etkilemekte ve bizi huzur ve sükunet dolu bir dünyaya davet etmektedir. Monet'in ustalıkla yaptığı fırça darbeleri, tuvalde dans ederek suyun parlayan yansımalarını ve nazik dalgalarını yakalamaktadır. Parlak yeşil nilüfer yaprakları, zahmetsizce yüzen narin pembe çiçekleri zarafetle taşımaktadır; sanki bu huzurlu vahada zaman durmuştur. Gözlerimi bu esere daldırdıkça, su kenarında güneşli bir anı yaşıyorum, yaprakların hafif hışırtısı ve çiçeklerin nazik kokusu havada süzülüyor. Monet'in paleti mavi, sarı ve yeşil tonlarıyla patlıyor; renkler birbirine yumuşak bir şekilde karışarak ruhu rahatlatan doğal bir senfoni yaratıyor.

Kompozisyon dikkatle dengelenmiş; ön planda yaşam doluyken arka plan, çevreleyen bitkilerin yumuşak ve bulanık yansımasını sunuyor. Bu canlı nilüferlerin ve yumuşatılmış gökyüzü renkleri arasındaki etkileşim yalnızca bir anı simgelemekte değil, Monet'in ölümsüzleştirmeye çalıştığı doğayla derin bağlantıyı da işaret ediyor. Duygusal etkisi derin; kimse ahenk ve huzur hissini yaşamadan edemez, yaşamın geçici güzellik anlarıyla paraleller çizer. Post-empresyonist hareketin bağlamında bu eser, Monet'in ışık ve hareketi yakalamaya olan bağlılığını örneklendiriyor ve onu sanat dünyasında daha da sağlam bir konuma getiriyor; bu eser yalnızca bir sahnenin tasvirinden ibaret değil, çevremizdeki güzelliğin üzerine düşünmeye davet ediyor.