Tablo, Giverny'deki kırsal bir sahnenin sakin özünü yansıtan, yumuşak, altın ışıkla yıkanmış canlı bir çayırlığı ortaya koyuyor. Çimlerdeki yeşil tonların etkileşimi ve ağaçların zengin, çeşitli renk tonları, doğanın güzelliğinin özünü yakalayan bir canlılık hissi yaratıyor. Büyük ağaçlar, kenarlarda gözcü gibi duruyor ve görkemli silüetleri açık gökyüzüyle tezat oluşturuyor, açık pastel tonlarında boyanan gökyüzü, yaklaşan alacakaranlığın işaretini veriyor. Kuru ot yığınları manzarayı süslüyor ve izleyiciyi bu tarlalarda titizlikle çalışan tarım işçilerini hayal etmeye davet ediyor.

Monet'nin belirgin fırça çalışması, ot ve yapraklara hayat veren dokulu fırça darbeleriyle belirgin, esere neredeyse dokunulabilir bir kalite kazandırıyor. Bu teknik, hem hareket hem de durgunluğu ifade ederken, rüzgârın çayırlık boyunca fısıldıyormuş gibi hissettiriyor. Duygusal etki huzurlu, zamanı aşarak güzellik ve sadelik üzerine düşünmeye davet ediyor. İzlenimcilik bağlamında bu eser, Monet'nin ışık ve atmosferin geçici anlarını yakalama arzusuna tanıklık ediyor. Doğduğu toprakların etrafındaki gündelik güzelliği ve doğal dünyayı ön plana çıkarıyor.