Bu muhteşem manzara bir düş gibi açılarak, bulutlu bir gökyüzünde suyun yumuşak dokunuşuyla dans ettiği sakin bir nehir kenarını betimliyor. Ön planda canlı tonlar patlıyor; kırmızı, pembe ve yeşil çiçekler, sahneyi çerçeveliyor, doğanın güzelliğinin bir dokusunu yaratıyor ve izleyicileri içeri davet ediyor. Çiçeklerin ötesinde, nehir zarif bir biçimde kıvrılıyor, küçük yelkenli botlarla dolup taşıyor ve bir hareket sanat eseri hissi veriyor; sanki sıvı bir tuvalin üzerinde kayıyorlar, her dalga ışığı yakalıyor ve güneşli bir öğleden sonra huzurunun bir kesitini sunuyor.

Uzaklarda, yumuşak bulutlar ufka zahmetsizce karışıyor, yumuşak şekilleri ağaçların arasından belli belirsiz görünen sağlam binalarla kontrast oluşturuyor; bir kilisenin kulesi zarifçe gökyüzüne doğru yükseliyor, zamana yenilmeyen bir köy yaşamını düşündürüyor. Canlı bitkilerin sakin su ve yapısal binalarla olan tezatı, mükemmel bir uyum yaratıyor ve barış ve özlem duygusunu uyandırıyor. Bu eserin genel duygusu, izleyicinin kalbinde yankı buluyor; Monet'in yakaladığı kaçınılmaz bir an, doğanın sakinliğinin derinliklerini taşıyor ve nehir kenarında geçirilmiş güzel öğleden sonraları hatırlatıyor, birine o anı solumak ve hayatın güzelliğini kucaklamak için davet ediyor.