Dolunayın yumuşak ışığında yıkanan bu sahne, gece sakin bir nehir manzarasının huzurlu görkemini yakalıyor. Su, ay ışığını nazikçe yansıtarak hafifçe parıldıyor; iki küçük sandal sessizce yüzüyor. Kıyıda silüet halinde iki figür, bu sakin tablonun insan dokunuşunu katıyor. Yüksek ağaçlar sahneyi çerçeveliyor; karanlık formları, ayın soluk ışığına karşı koyan parlak gökyüzüyle tezat oluşturuyor. Uzakta, bir tepenin üzerinde kale benzeri bir yapı duruyor, kompozisyona gizemli ve zamansız bir hava katıyor.

Sanatçı, ışık ve gölgeyi dengeleyerek huzurlu yalnızlık ve sessiz düşünce duygusunu uyandırmak için ustaca karanlık-ışık tekniğini kullanmış. Renk paleti mutedil ama zengin; mavi, gri ve yumuşak sarılar hakim, neredeyse eterik bir atmosfer yaratıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü ön plandan arka plana nazikçe yönlendiriyor; bu sükunette dolaşmaya ve ay ışığıyla aydınlanmış bu dünyadaki hikayeleri hayal etmeye davet ediyor. Bu eser, erken dönem İngiliz peyzaj ressamlarının gece sahnelerine olan hayranlığının güzel bir örneği; bilimsel gözlem ve şiirsel hayal gücünün buluştuğu, uzun süre kalıcı bir duygusal rezonans yaratan bir çalışma.