Eser, donuk bir gökyüzünün altında karla kaplı bir bahçenin kış sahnesini yakalar. Sanatçı, soğuk ve keskin havayı uyandıran dokulu bir yüzey yaratarak kalın, görünür fırça darbeleri kullanır. Ağaçlar daha yumuşak bir arka plana karşı silüet oluşturur, dalları narin parmaklar gibi uzanır. Karın kendisi parıldıyor gibi görünür; bu sakin manzarada yürürken ayaklarınızın altındaki çıtırtıyı hissedebiliyorsunuz sanki.

Kompozisyon, gözü karla kaplı zeminin ön planından, binaların zar zor seçilebildiği puslu uzaklığa kadar sahne boyunca yönlendirir. Palet, çoğunlukla soğuk tonlardan (beyazlar, maviler ve griler) oluşur ve uzaktaki yapıların hafif bir sıcaklığı, ince bir zıtlık ekler. Rengin kullanımı, sanatçının tekniğiyle birlikte, sahneye bir sükunet hissi verir; bu, zamana donmuş bir an, düşünmeye davet ediyor.