Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια χειμερινή σκηνή, έναν κήπο καλυμμένο από χιόνι κάτω από έναν υπόκωφο ουρανό. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χοντρές, ορατές πινελιές, δημιουργώντας μια ανάγλυφη επιφάνεια που θυμίζει τον κρύο, καθαρό αέρα. Τα δέντρα είναι σε σιλουέτα σε ένα πιο απαλό φόντο, με τα κλαδιά τους να απλώνονται σαν λεπτά δάχτυλα. Το ίδιο το χιόνι φαίνεται να αστράφτει. είναι σχεδόν σαν να μπορείς να νιώσεις το τραγανό κάτω από τα πόδια σου καθώς περπατάς σε αυτό το γαλήνιο τοπίο.

Η σύνθεση οδηγεί το μάτι μέσα από τη σκηνή, από το προσκήνιο του χιονισμένου εδάφους μέχρι την ομιχλώδη απόσταση όπου τα κτίρια είναι μόλις διακριτά. Η παλέτα αποτελείται κυρίως από ψυχρούς τόνους—λευκά, μπλε και γκρι—με μια πινελιά ζεστασιάς από τις μακρινές κατασκευές που προσθέτει μια λεπτή αντίθεση. Η χρήση του χρώματος, μαζί με την τεχνική του καλλιτέχνη, εμποτίζει τη σκηνή με μια αίσθηση ηρεμίας. είναι μια στιγμή παγωμένη στον χρόνο, που προσκαλεί σε περισυλλογή.