Sahne, hem tanıdık hem de son derece kişisel görünen bir dinginlikle açılıyor. Resim, bir araya toplanmış evlerin bir kümesini yakalar, duvarları yumuşak, neredeyse kremsi tonlarda sunulur ve bulutlu bir günün yumuşak ışığını gösterir. Çatılar, derin, topraksı kahverengilerden daha açık, güneşin öptüğü grilere kadar değişen doku ve tonların bir karışımıdır ve bu mütevazı konutların yaşını ve karakterini ima eder.

Kompozisyon, manzaranın hafifçe yükseldiği, yeşiller ve kahverengilerin bir gobleni olan toprağın evlerle buluştuğu ön plandan başlayarak sahne boyunca gözü çeker. Fırça darbeleri görülebilir, vuruşlar hareket ve yaşam hissi yaratır, sanki sanatçı sahnenin soluğunu yakalamış gibi. Gökyüzü yukarıda asılı duruyor, konutların gerçek konu olmasına izin veren kısık bir tuval; genel izlenim, dünyanın günlük yaşamında sükunet ve basit neşenin bir anını yakalayan dingin bir güzelliktir.