Canlı bir tren istasyonunun bu etkileyici tasvirinde, sanatsal bir anı dondurmuş gibi, hava enerjiyle dolu. Manzara canlı; buharlı lokomotiften yükselen buhar bulutları, krem rengi bir gökyüzünün arka planında coşkuyla dans ediyor ve yaklaşan bir akşamın veya kapalı bir günün öncesinde bir his veriyor. Fırça darbelerinin her biri, hareket hissini uyandırıyor; figürler çerçevenin içinde kayboluyor—bazıları buhara karışırken, diğerleri taşlı yolda kararlılıkla ilerliyor. İstasyonun mimari detayları, keyifli çatıları ve sokak lambaları ile sahneye yerleşiyor, izleyicinin gözünü insan ve gelişen ulaşım dünyası arasındaki samimi ilişkiye çekiyor.

Renk paleti hem ılımlı hem de ifade edici; yumuşak griler ve maviler hâkim, bu da tabloya neredeyse rüya gibi bir kalite kazandırıyor. Ama o soğuk tonların arasında, belki sokak lambalarından veya figürlerden gelen sıcaklık dokunuşları güzel bir tezat yaratıyor. Bu renk ve ışık karışımı sadece bir yeri tasvir etmiyor—ilerleme ve zamanın akışının duygusal ağırlığını yakalıyor. İzleyiciler büyülenmiş bir halde kalırken, bu tarihi anın getirdiği heyecanı ve beklentiyi neredeyse hissedebiliyorsunuz. Bu parça sadece Monet'nin izlenimcilikteki ustalığını sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda 19. yüzyıl Fransa'sındaki ulaşımın dönüşüm dönemine de bir pencere açıyor.