Bu canlı gece sahnesinde, bir kafe terası altın bir parıltıyla canlanıyor. Sıcak ışık, aydınlatılmış binadan sızarak, derin mavi gece gökyüzüyle keskin bir biçimde karşıtlık oluşturuyor; gökyüzü, parıldayan yıldızlarla dolu. Müşteriler terasta dağılmış, silüetleri sessiz sohbetlere dalmış; bu, hareketli kentsel ortamda bir yakınlık hissi yaratıyor. Desenli taş kaldırım, sarımsı ve kahverenginde fırça darbeleriyle boyanmış, izleyicinin gözünü daha derinlere yönlendiriyor—yemek davetkar ve keşifçi.

Van Gogh'un buradaki renk kullanımı dikkate değer; kafe sarıları, soğuk mavi noktalara karşı sanki atıyormuş gibi görünüyor. Dinamik fırça darbeleri hareket hissini uyandırarak sahneye hayat veriyor. Neredeyse kafe müdavimlerinin yavaşça fısıldayıp güldüğünde kulaklarınızda yankılanıyormuş gibi. Bu resim sadece geçmişin yaşamının bir kesitini değil, aynı zamanda izleyiciye bir sığınak sunuyor ve basit bağlantılar içerisindeki sevinci somutlaştırıyor.