Bu büyüleyici manzarada, izleyici hemen ışık ve renklerin harika etkileşimiyle etkileniyor. Kompozisyon, ufku yumuşatan iki belirgin saman yığını ile hakim. Bu formlar, sahneyi rüya gibi bir parlaklıkla dolduran doğan veya batan güneşin sıcak tonları ile uyumlu, canlı kırmızı, pembe ve mor renklerde betimlenmiş. Hızlı ve görünüşte spontane fırça darbeleri, Monet’in doğanın geçici niteliklerini yakalama konusundaki ustalığına işaret ediyor. Daha derine bakıldığında, uzaktaki ağaçların bulanık hatları ortaya çıkıyor ve huzur ve yalnızlık hissini artırarak düşünmeye davet ediyor.

Bu eserinin duygusal etkisi derin; huzur ve sessiz güzellik duygusunu uyandırarak, sıkça göz ardı edilen doğanın geçici anlarını hatırlatıyor. Tarihsel olarak, bu tablo, sanatçıların geleneksel anlatımdan uzaklaşarak, kendi çevrelerinden ve bunu uyandıran duygulardan esinlendikleri bir dönemi yansıtıyor. Monet’in çalışmaları önemli bir anlam taşıyor, çünkü İzlenimcilik’in özünü işaret ediyor; ışığın ve atmosferin eşsiz algısını kutlayan bir hareket, izleyicinin anı deneyimlemesine olanak tanıyor, sadece gözlemlemek yerine. Bu parça sadece bir manzarayı yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda bir zamanın ve mekânın özünü belirtiyor ve ruh üzerinde kalıcı bir iz bırakıyor.