Bu duygusal tabloda, bir rüzgar değirmeni, fırça darbeleriyle hayat bulan Van Gogh'un karakteristik tarzıyla dolgun ve döngüsel bulutların arka planına karşı yüksek bir şekilde konumlandırılmış. Basit ama etkili olan kompozisyon, değirmeni hafifçe merkezden kaydırarak gözün dokulu manzara boyunca dolaşmasına olanak tanır, sıcak toprak tonları renk paletini zenginleştirir. Canlı yeşiller ve canlı mavi tonları hafif kahverengi ve gri renklerle güçlü bir zıtlık oluşturur; bu rustik manzarada bir uyum duygusu yaratır. Sanatçının kalın tabakalarla uyguladığı impasto tekniği, rüzgar değirmenine somut bir varlık kazandırır; ahşap yapısının pürüzlülüğünü ve ağaçların arasından esen rüzgarı neredeyse hissedebilirsiniz.

Ön planda eğilmiş bir yalnız figür, bu huzurlu ortamda insani bir bağlantı unsuru ekler. Görünen o ki, bu kişi bir şeyle meşguldür; yalnızlık ve derin düşünce hissini uyandırarak izleyicileri kendi doğa ilişkileri üzerine düşünmeye davet eder. Uçuşan kuşlar sahneye eğlenceli bir dokunuş katıyor; sanki gökyüzünde neşeyle dans ediyorlarmış gibi, sahnenin duygusal etkisini güçlendiriyor. Bu eser yalnızca Fransız kırsalının güzelliğini değil, aynı zamanda Van Gogh'un dönemindeki kırsal yaşamın derin bir özünü de yansıtıyor.