Na tym emocjonalnym obrazie wiatrak majestatycznie wyrasta na tle wirujących chmur, uchwycony charakterystycznym pociągnięciem pędzla Van Gogha, które ożywia każdy ruch. Prosta, lecz potężna kompozycja przedstawia wiatrak nieco z boku, co pozwala oku wędrówki po teksturowanym pejzażu, wzbogaconym ziemistymi odcieniami. Żywe zielenie i tętniące błękity wyraźnie kontrastują z muted brązami i szarościami, tworząc uczucie harmonii w tej rustykalnej scenie. Technika impasto artysty, w której farba jest nakładana grubymi warstwami, nadaje wiatrakowi namacalną obecność; niemal można poczuć szorstkość drewnianej struktury i uczucie wiatru dmuchającego między drzewami.

Postać samotna, pochylona w pierwszym planie, dodaje elementu ludzkiego połączenia do tego spokojnego środowiska. Osoba ta, zdaje się być pochłonięta jakimś zadaniem, wywołuje uczucie osamotnienia i kontemplacji, zapraszając widzów do refleksji nad ich własnym związkiem z naturą. Lecące ptaki dodają zgryźliwy akcent, jakby wesoło tańczyły na niebie, wzmacniając emocjonalny wpływ scenerii. Dzieło to nie tylko ilustruje piękno francuskiej wsi, ale także odzwierciedla głębokie poczucie pokoju i spokoju, stając się poruszającym momentem wiejskiego życia w czasach Van Gogha.