W tej pełnej wibracji scenie nocnej taras kawiarni tętni życiem złotym blaskiem. Ciepłe światło wylewa się z oświetlonego budynku, mocno kontrastując z głębokim niebieskim niebem nocnym, usianym migoczącymi gwiazdami. Goście są rozsiani po tarasie, ich sylwetki angażują się w ciche rozmowy, tworząc poczucie intymności wśród zgiełku miejskiego otoczenia. Kostkowana ulica, namalowana w teksturowanych wirach ochry i brązu, prowadzi spojrzenie widza głębiej w scenę—zachęcając i eksplorując.

Użycie koloru przez Van Gogha jest tu szczególnie uderzające, z żółtymi odcieniami kawiarni, które zdają się pulsować w chłodnych błękitach nocy. Dynamiczne pociągnięcia pędzla wywołują poczucie ruchu, nadając scenie życie. Prawie możesz usłyszeć łagodne rozmowy i śmiech gości rozbrzmiewające w chłodnym nocnym powietrzu. Ten obraz uchwyca nie tylko kawałek przeszłej życia, lecz także ofiarowuje schronienie dla widza, ucieleśniając radość znalezioną w prostych momentach połączenia.