Bu büyüleyici eser, izleyiciyi huzurlu ve sihirli bir dünyaya sararak düşünmeye ve hayal etmeye davet ediyor. Su yüzeyi, nazik pembe ve beyaz nilüferlerle süslenmiş, ışıkla değişen düşsel bir atmosfer yansıtıyor. Yeşil nilüfer yaprakları suda hafif hafif süzülüyor, gerçeklikle hoş bir rüya arasında salınıyor; Monet'in dokunuşları neredeyse dokunulabilir. Eserin üzerine bakarken, yaprakların yumuşak hışırtısını ve sıcak bir rüzgarın nazik dokunuşunu hissediyorum; uzak bir öğleden sonranın huzurunu kapsayan—tablonun içinde yakalanmış sonsuz bir an.

Kompozisyon, renk ve hareketin hassas bir dengesi olup, bakışın su yüzeyindeki yansımalarla oyun oynayan ışık vuruşları arasında yönlendirilmesini sağlıyor. Monet, hafif yeşil, mavi ve canlı pembe tonlarının bir paletini ustaca kullanarak, her rengin doğanın geçici güzelliğini iletmesini sağlıyor. Duygusal açıdan, bu eserde sakinleştirici bir kalite var; derin bir şekilde yankılanan bir huzur hissini yakalıyor, sanki bir göletin yanında durup dünyanın akışını izliyormuşum gibi. Bu eser sadece Monet'in yenilikçi tekniklerini vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda yalnızca izleyiciye ait gibi görünen geçici bir anı yakalıyor, böylece empresyonizmin gelişimindeki önemini pekiştiriyor.