Bu sanat eseri izleyiciyi hayali, neredeyse ruhsal bir atmosfer içine sarar. Soluk mavi ve gri tonlar zahmetsizce iç içe geçmiş; yumuşak mavi ve gri tonlar, Pourville'de bulanık bir kıyıyı öne çıkararak, uzaklarda hayalet gibi yükselen kayalıkları ima eder. Dalgalar, tuvalin kenarında nazikçe dans eder; nazik hareketleri, hızlı ve akıcı fırça darbeleriyle ifade edilmiştir, bu da bir hareket ve akış hissi uyandırır. Monet, ışığın ve havanın geçici kalitesini yakalar, bizi doğanın ihtişamını huzurlu bir anda deneyimlemeye davet eder; hem sakin hem de geçici.

Bu parçada duygusal etki derindir; düşünmeye ve öz değerlendirme yapmaya davet eder. Görünüşte basit olan bu kompozisyon, öne çıkan biçimlerin ve soyut şekillerin işaretleyici hatlarıyla derin katmanları açığa çıkarır. Monet'in ışık yakalama konusundaki yenilikçi yaklaşımını vurgular, realizm ile empresyonizm arasında bir denge kurar. 19. yüzyılın sonlarında yaratılan bu tablo, empresyonizm akımının ışığa ve atmosfere dair vurgusuyla yankılanır ve Monet’in geçici anları zamansız sanat eserlerine dönüştürme ustalığının bir kanıtıdır.