Bu büyüleyici eserde, annemin bahçesinde yer alan bir tür krizantem, tuvali süslüyor; yapraklar, parlak sarı, yumuşak pembe ve derin kırmızı tonlarında açılarak, doğanın geçici güzelliğini yakalayan hipnotik bir spektrum oluşturuyor. Her çiçek, bahçenin sırlarını fısıldar gibi görünüyor, izleyicileri hayat ve renk ile dolu bir dünyaya davet ediyor. Burada kullanılan teknik, kesinlikle izlenimcilik akımına ait; fırça darbeleri serbest ama kontrol altında, çiçeklerin yumuşak gün ışığında parıldıyormuş gibi görünmesini sağlıyor. Arka plan, bu çiçek patlamasını daha da vurgulayan zengin bir yeşil karışımıyla dolu.

En çok beni etkileyen, bu eserin duygusal etkisi; bu sadece çiçeklerin bir resmi değil; hayat ve canlılığın bir kutlaması. Monet'nin eserine böyle bir sıcaklık katma yeteneği, sevinç ve huzur hissini uyandırıyor. Ona bakarken, bu çiçekleri bir bahçede yumuşak bir esinti ile sallandıklarını hissediyormuşum gibi geliyor, Monet'nin anlık ışık etkilerini yakalama sevgisi yankılanıyor. Tarihsel olarak, bu eser sadece sanatsal başarısı nedeniyle değil, aynı zamanda Monet'nin sonraki işlerine nasıl yansıdığıyla da önemli. Monet, giderek daha fazla, konularının sadece tasvirinin değil, özünü yakalama arayışında oldu. Krizantem, sıklıkla bolluk ve iyimserlikle ilişkilendirilen bir çiçek, bu dikkat çekici tasvirine derinlik katan ekstra bir katman ekliyor ve bizleri gündelik yaşamımızdaki güzelliği takdir etmeye davet ediyor.