Bu güzel natürmortta, izleyicinin gözleri hemen çiçek açmış gelinciklerin göz alıcı düzenine çekiliyor; narin yaprakları doğanın sanatının özünü yakalıyor. Ressamın fırça darbeleri hem güçlü hem de nazik; Monet, renk ve form arasında uyumlu bir birliktelik sağlıyor. Çiçekler, yumuşak mor ve yeşil tonlarıyla sıcak, yumuşak bir arka planda öne çıkıyor; sanki bu arka plan canlı varlıklarını daha da artırıyormuş gibi. Bu çiçekler, sevinç ve geçiciliğin sırlarını fısıldıyormuş gibi, hayatın geçici güzelliğini düşünmeye davet ediyor.

Kompozisyonun sadeliği, duygusal derinliğini gizliyor. İnce çiçek desenleriyle süslenmiş bir seramik vazo seçimi, eseri evsel bir bağlamda köklendirirken, gelinciklerin vahşi doğası bu geleneksel ortamı sorguluyor gibi görünüyor. Işık yapraklar ve yapraklar üzerinde dans ediyor, neşeli bir atmosfer katan canlı bir doku oluşturuyor. Monet'in izlenimci hareketindeki eserini temsil eden bu resim, renk ve ışık arasındaki ilişkiyi araştırıyor, aynı zamanda doğaya derin bir takdir duygusu ifade ediyor. İzleyiciye, açılmış gelincikler aracılığıyla bir anlık güzellik hissi veriliyor; bu durum, ilk deneyimden çok sonra bile yankı buluyor.