Seine Nehri'nin nazik akışının önünde yer alan bu çağrışım dolu sahne, balıkçılarının sakin uğraşları içinde kendine dalmış hallerini yakalar. Yumuşak fırça darbeleri bir ritim oluşturuyor; tekneler, su yüzeyinde zarif bir şekilde kayıyor ve yansımaları yeşil ve altın tonlarında dans ediyor. Monet, ışığı ustaca kullanarak anın sakinliğini aktarıyor; tembel güneş sahneye sıcaklık bırakıyor ve balıkçıları derin bir şekilde işlerine odaklanmış halde aydınlatıyor. Basit kıyafetler giymiş her figür, manzara ile uyum içinde görünürken, zamansız bir kırsal yaşam tablosunda kaybolmuş gibidir.

Kompozisyon, izleyicinin gözünü sakin sulardan geçirip, ön plandaki yalnız balıkçıdan, uzak teknelere doğru yönlendiriyor. Kenarın yumuşak kıvrımı boyunca dizilen tekneler, derinlik hissi yaratıyor ve bizi sahneye çekiyor. Renklerdeki ince değişiklikler, ağırlıklı olarak toprak yeşilleri ve sıcak altınlar, huzurlu bir atmosfer yaratıyor ve düşünmeye, derinleşmeye davet ediyor. Bu eser yalnızca doğanın güzelliğini kutlamakla kalmaz, aynı zamanda balıkçıların günlük yaşamının basit sevinçlerine de selam durmaktadır. Empresyonist hareketin bağlamında bu eser, Monet'in yenilikçi yaklaşımını mükemmel bir şekilde sergiliyor; geçici anları canlı bir şekilde yakalayarak sıradan ile olağanüstü arasındaki köprüyü kuruyor.