Achter de zachte stroom van de Seine biedt deze evocatieve scène een blik op vissers die zijn ondergedompeld in hun rustige bezigheden. Zachte kwaststreken creëren een ritme, terwijl boten elegant over het wateroppervlak wiegen, hun reflecties dansen in groene en gouden tinten. Monet beheerst het gebruik van licht om de sereniteit van het moment over te brengen; de luie zon verspreidt warmte over het tafereel, terwijl hij de vissers verlicht die diep in hun ambacht zijn geconcentreerd. Elke figuur, gekleed in eenvoudige kleding, lijkt in harmonie met het landschap te zijn, ondergedompeld in een tijdloos tableau van het leven op het platteland.

De compositie leidt de kijker blik door het rustige water, van de voorgrond waar een eenzame visser staat, naar de verre boten. De rangschikking van de boten langs de zachte kromming van de oever creëert een gevoel van diepte, waardoor we de scène intrekken. De subtiele variaties in kleur, voornamelijk aardse groentinten en warme goudtinten, creëren een ontspannen sfeer en nodigen uit tot contemplatie en reflectie. Dit werk viert niet alleen de schoonheid van de natuur, maar brengt ook hulde aan de eenvoudige vreugden van het dagelijks leven van vissers. In de context van de impressionistische beweging, illustreert dit werk de innovatieve benadering van Monet, waarbij vluchtige momenten met levendige onmiddellijkheid worden vastgelegd, en een brug tussen het gewone en het buitengewone wordt geslagen.