Bu büyüleyici eserde, sanatçı Seine Nehri'nde şafak vaktindeki sakin bir anı yakalıyor. Manzaranın yumuşak tonları, çevredeki canlı bitki örtüsüyle güzel bir şekilde karşıtlık oluşturuyor. Yoğun ağaçların gölgesinde çevrelenmiş olan nehir, sıcak turuncularla serin mavilerin kaotik bir karışımını yansıtıyor ve huzur duygusu uyandırıyor. Dağılma ışığı, sabah sisi aracılığıyla süzülen bir aydınlık gibi, sahneye eterik bir nitelik katıyor; izleyiciyi bu geçici anın içine davet ediyor.

Sanatçının karakteristik empresyonist tekniği parlıyor; geniş, serbest fırça darbeleri hareketi aktarırken renkler zahmetsizce karışıyor. Bu kompozisyon izleyiciyi sarıyor, onu doğanın sakinliğine çekiyor. Kimse havanın serinliğini hissetmeden ve nehrin kıyısına hafifçe vuran suyun sesini duymadan duramaz, bu deneyimi hem görsel hem de duygusal olarak güçlü kılıyor. Monet'in dehası, sıradan olanı - bir nehir kenarındaki basit bir sabahı - mükemmel bir güzellik tuvaline dönüştürme yeteneğinde yatıyor ve geçici bir şafak anının özünü sonsuza dek yakalıyor.