Bu sakin kırsal sahne, güneş ışığıyla aydınlanmış bir patikada otlayan bir ineğin yanında duran yalnız bir figürü yakalıyor. Sanatçının zarif fırça darbeleri ve yumuşak renk karışımı, hafif esen rüzgarda nazikçe sallanan altın sarısı tahıl tarlalarının parıldayan atmosferini yaratıyor. Kompozisyon, gözleri bir yoldan geçiriyor; bir yanda uzun ekinler, diğer yanda daha koyu yeşil bitki örtüsü var ve ağaçların gölgesindeki arka plana doğru uzanıyor. Işık ve gölgenin ince oyunu, tembel bir yaz öğleden sonrasının sıcaklığını ileterek huzur ve zamansız kırsal yaşam duygusunu uyandırıyor.

Palet, yumuşak sarılar, yeşiller ve açık mavilerden oluşuyor; toprak tonları sahneyi sağlamlaştırıyor. Empresyonist teknik, manzaraya hareket ve ışık katarak tahılların hışırtısını duyurur ve doğanın sessizliğini hissettirir. Bu eser, sanatçının doğal ışığı ve günlük yaşamın geçici anlarını yakalama konusundaki adanmışlığını güzelce yansıtıyor ve izleyiciyi düşünceli, neredeyse meditasyon benzeri bir deneyime davet ediyor.