Bu canlı sahnede, iki kadın dışarıda resim yapmanın yaratıcı eylemine dalmış, Giverny'nin yemyeşil doğası ile çevrelenmiştir. Sanatçı, yaprakların arasından süzülen güneş ışığında, figürleri yumuşak bir ışık ve renk kucaklamasıyla aydınlatarak, güneş ışığının nazik dansını yakalıyor. İ easel yanında zarif bir şekilde duran kadın, akışkan elbisesi ve geniş kenarlı şapkası ile zarafet yaymakta; tuvali ile etkileşimde bulunurken, odaklanma ve konsantrasyonun bir portresi oluyor. Bu arada, oturan arkadaşı, kendi sanatsal çabasına dalmış olarak, bir paleti tutmakta ve eserine düşünceli bir göz atmaktadır. Fırça darbeleri, ifadesel ve serbesttir; huzurun bir anında donmuş—doğanın güzelliği ve sanatsal iş birliğinin neşesine bir saygı duruşudur.

Monet'nin burada ışık kullanımı olağanüstüdür; benekli desenler, tuval üzerinde neredeyse müzikal bir ritmo yaratır. Palet, canlı yeşilliklerle patlak verirken, giysilerinin yumuşak beyaz ve sarı tonları ile artırarak bu ideal ortamın cazibesini artırmaktadır. Her bir fırça darbesi kendiliğinden hissettirmektedir; adeta bir yaz gününün özünü yakalamaya çalışıyormuş gibidir, izleyicileri hayatın geçici anlarına derin bir takdir içinde çekmektedir. İki kadın arasında duygusal bir samimiyet var; arka planda canlı bir atmosfer oluşturulmaktadır ve doğanın gücü yalnızca estetik güzelliğiyle değil, aynı zamanda beslediği ilişkilerle de bağlantılıdır.