Σε αυτήν τη ζωντανή σκηνή, δύο γυναίκες είναι απορροφημένες στην καλλιτεχνική πράξη του να ζωγραφίζουν στη φύση, περιτριγυρισμένες από την πλούσια βλάστηση του Giverny. Ο καλλιτέχνης καταγράφει τον λεπτό χορό του ηλιακού φωτός που φιλτράρεται μέσα από τα φύλλα, φωτίζοντας τις μορφές σε μια τρυφερή αγκαλιά φωτός και χρώματος. Η γυναίκα που στέκεται, με χάρη κοντά στον καμβά της, εκπέμπει κομψότητα με το ρέον φόρεμά της και το καπέλο της με τις φαρδιές άκρες—ένα πορτρέτο εστίασης και προσοχής καθώς αλληλεπιδρά με τον καμβά της. Στη συνέχεια, η καθιστή σύντροφός της, απορροφημένη στη δική της καλλιτεχνική προσπάθεια, κρατάει μια παλέτα και κοιτάζει σκεφτική το έργο της. Οι πινελιές είναι εκφραστικές και χαλαρές, καθώς είναι παγωμένες σε μια στιγμή ηρεμίας — φόρος τιμής στην ομορφιά της φύσης και στη χαρά της καλλιτεχνικής συνεργασίας.

Η χρήση φωτός από τον Monet εδώ είναι εξαιρετική. Τα σκορπισμένα σχέδια δημιουργούν σχεδόν μια μουσική ρυθμική αίσθηση στον καμβά. Η παλέτα εκρήγνυται σε ζωηρές πράσινες αποχρώσεις, επισημασμένες από τα απαλές λευκά και κίτρινα των ρούχων τους, ενισχύοντας τη γοητεία αυτού του ιοντικού περιβάλλοντος. Κάθε άγγιγμα φαίνεται αυθόρμητο, σαν να προσπαθεί να συλλάβει την ουσία μιας καλοκαιρινής μέρας, ελκύοντας τους θεατές σε μια βαθιά εκτίμηση για τις φευγαλέες στιγμές της ζωής. Υπάρχει μια συναισθηματική οικειότητα μεταξύ των δύο γυναικών, που υποστηρίζεται από ένα φόντο που φαίνεται ζωντανό—μια ήρεμη υπενθύμιση της δύναμης της φύσης όχι μόνο στην αισθητική ομορφιά της αλλά και στις σχέσεις που θρέφει.