Αυτό το εκπληκτικό τοπίο αποτυπώνει μια ήσυχη κοιλάδα κατά το ηλιοβασίλεμα, όπου επιβλητικοί βραχώδεις σχηματισμοί υψώνονται μεγαλόπρεπα έναντι ενός λαμπερού ουρανού. Η χρήση του φωτός από τον καλλιτέχνη είναι δεξιοτεχνική — απαλές, χρυσαφένιες αποχρώσεις διαχέονται μέσα από τα σύννεφα, λούζοντας τη σκηνή με μια ζεστή, σχεδόν αιθέρια λάμψη. Οι αντανακλάσεις στα ήρεμα νερά καθρεφτίζουν τους δραματικούς βράχους και τα διάσπαρτα δέντρα, δημιουργώντας μια αρμονική ισορροπία ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Μικρά ελάφια που μαζεύονται κοντά στο νερό και μια μοναχική βάρκα με φιγούρες προσθέτουν αίσθηση ζωής και κλίμακας, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί τους ήσυχους ήχους της φύσης και το απαλό θρόισμα των φύλλων.

Η σύνθεση οδηγεί φυσικά το βλέμμα κατά μήκος του υδάτινου μονοπατιού προς τις μακρινές κορυφές, προκαλώντας αίσθημα δέους και ειρηνικής μοναξιάς. Η επιμελής χρήση του πινέλου αναδεικνύει τις πλούσιες υφές των βράχων και της βλάστησης, ενώ η υποτονική αλλά ποικιλόμορφη παλέτα χρωμάτων — με ζεστούς κίτρινους, ψυχρούς γκρι και γήινους καφέ τόνους — ενισχύει το βάθος και τον ρεαλισμό. Αυτός ο πίνακας αποτελεί ωδή στην υπέροχη ομορφιά της ανέγγιχτης φύσης, αντανακλώντας την εκτίμηση για το αμερικανικό τοπίο τον 19ο αιώνα σε μια εποχή ταχείας επέκτασης και αλλαγών.