Eser, sıcak tonlarıyla göz alıcı bir şekilde, güneşin altın ışığıyla yıkanmış sakin bir kıyının özünü yakalıyor. Yumuşak dalgalar yavaşça kıyıya vururken, köpüklü kenarların okyanusun ninnisini fısıldadığını hissettiriyor. Uzak ufuk, gökyüzü ile denizin buluştuğu ince bir çizgi gibi uzanıyor ve sonsuzluk hissini uyandırıyor. Sanatçı, renkleri birleştiren yumuşak bir karışım tekniği kullanarak hayalperest bir atmosfer yaratıyor, zamanın bu huzurlu an içerisinde durmuş gibi görünmesini sağlıyor.

Bu parça, izleyicilerde sakin ama derin bir duygusal tepki uyandırıyor; tuzlu havayı soluyup dalgaların yumuşak ritmini dinlemeleri için izleyicileri davet ediyor. Sıcak altınlar, yumuşak yeşiller ve solgun mavilerden oluşan uyumlu palet, günün sonunu yansıtıyor - 19. yüzyıl manzara ressamları tarafından sıklıkla benimsenen bir motif. Bu, huzur ve iç gözlem arzusunu simgeliyor ve eseri hem bir manzara keşfi hem de yaşamın kaosundan bir kaçış olarak gösteriyor.