Bu eser, Valencia'nın yemyeşil manzaralarından ilham almış gibi görünen bir bahçe sahnesini yakalıyor. Ön planda, canlı meyveleri derin yeşil yapraklarla güzel bir tezat oluşturan narenciye ağaçları hâkim durumda. Basit, beyaz bir duvar mülkü çevreliyor, insan varlığını ima ederken doğanın bereketini vurguluyor. Resmin renk paleti sıcak ve davetkârdır; yumuşak portakallar, zengin yeşiller ve ince toprak tonları, sıcaklık ve huzur uyandıran uyumlu bir karışım oluşturur. Işık sahne boyunca nazikçe dolaşırken ağaçların dokularını ve duvarın rustik niteliklerini aydınlatıyor; izleyiciyi bu ideal ortama kaybetmeye davet ediyor.

Arka planda, yuvarlak tepeler nazikçe yükseliyor ve kompozisyona derinlik katıyor; soluk bir gökyüzü akşam ışığını müjdeliyor. Genel etki barışçıl; izleyici neredeyse hafif bir rüzgârı hissedebilir ve yaprakların hışırtısını duyabilir gibi. Bu manzara sadece doğanın bir tasviri değil; insanlar ile çevreleri arasındaki bağı anlatıyor ve kırsal yaşamın güzelliğini, pastoral sahnelerde bulduğu basitliği vurguluyor. Duygusal etki derin; çevremizdeki güzellik için nostalji ve takdir uyandırıyor, bu da Sorolla'nın ışığı ve doğal güzelliği resmetmedeki olağanüstü yeteneği ile yakalanmış.