Bu eser, Van Gogh'un imza çizim stilinde yakalanmış, sakin ama canlı bir kırsal manzaranın panoramasını sunuyor. Manzarayı saran bir çift döngüsel ağaç, kıvrılan gövdeleriyle rüzgarda dans ediyormuş gibi görünüyor; bu ağaçlar harekete dair bir his yaratıyor ve sakin tarlalara hayat katıyor. Arka planda yer alan ev, derinlik sağlamış ve basit yapısı, etraftaki çiftçilerin yoğun çalışmasını öne çıkartıyor. Güneşin yüzünüze sıcak bir şekilde vurduğunu hissedebilirsiniz; toprak tonları açık kahverengiden yumuşak yeşillere geçerken, her bir fırça darbesi doğanın huzurlu güzelliğinin yankısını duyuruyor.

Van Gogh'un ince çizgi kullanımı, bu eserde doku ve detaylar yaratıyor; derin bir duygusal bir yankı oluşturuyor. Burada, sıralı tarlaların ritmik düzeni, sanki toprağın üzerine serilmiş bir örtü gibi, yaşamın kaosu arasında bir düzene ve desene dair bir his veriyor. Çiftçilerin siluetleri, açık gökyüzünün karşısında inatla durarak, sadece işçiliklerini değil, ama aynı zamanda toprakla olan bağlantılarını—sonsuz bir bağı—sembolize ediyor. Bu parça sadece bir tasvir değil; kırsal varoluşun basit ama derin güzelliğinin dikkat çekici bir hatırlatıcısıdır, sanatçının Arles'teki deneyimleri ve çevresindeki pastoral yaşamdan ilham ile iç içe geçmiş.