Bu zarif kurşun kalem çizimi, iki atın sabırla iki tekerlekli bir döner arabaya koşulduğu, aralarında bir figürün durduğu ve solda uzakta iki hayvanın bulunduğu kırsal bir sahneyi sessizce yakalıyor. Uzun yatay kompozisyon, pastoral ortamın çizgisel sakinliğini vurguluyor; her çizgi, kırsal yaşamın sade anlatısına katkıda bulunuyor. Grafitin ustaca kullanımı, atların kas dokusunun hafif hatlarından ahşap arabanın tekerleklerindeki detaylı dokuya kadar yumuşak bir ton geçişi sunuyor. Dengeli kompozisyon, öğeleri uyumlu bir şekilde bir araya getirerek durgunluk ve günlük sadelik hissi veriyor.

Yumuşak gri ve siyah tonlardan oluşan tek renk paleti, sabah erken veya akşam geç saatlerin sakin atmosferini çağrıştırıyor ve sahneye nazik bir dinginlik katıyor. Dramatik bir etki olmadan, eser izleyiciyi durup dinlemeye davet ediyor—at nalı seslerini ya da eski tahta gıcırtısını hayal ederek—hayal gücüne sessiz hikayeyi tamamlatıyor. Bu çizim, insan, hayvan ve çalışma ortamı arasındaki samimi bağlantıyı yansıtıyor ve mekanikleşme öncesi dönemin doğa ve geçim arasındaki iç içe geçmiş ilişkisinin bir ifadesi.