Bu nefes kesici çiçek aranjmanında, canlı krizantemler muhteşem bir sergide patlar ve tuval boyunca dans eden enerjiyi sergiler. Bu eser, yumuşak beyazlar, derin turuncular ve soluk sarılarla oynayan bir diyalogda rahatsız edici bir şekilde harmanlanarak, parıldayan zengin renk paletiyle göz alıyor. Çiçekler canlılıkla titriyor gibi görünüyor; her fırça darbesi, yaprakların yumuşak kıvrımlarını ve dokularını yankılıyor, izleyiciyi bir adım daha yaklaşmaya davet ediyor, sanki hayal edilen kokusunu soluyacaklarmış gibi.

Kompozisyon ustaca denge sağlıyor; tam çiçek demeti basit, derin renkli bir vazoda zarif bir şekilde duruyor ve yukarıdaki çiçeklerin patlamasını tamamlıyor. Arka plan—derin kahverengi ve hafif mavi tonların yumuşak bir karışımı—çiçeklerin parlaklığını daha da vurgulayarak, dikkati doğrudan krizantemlerin canlı sergisine çekici bir şekilde yönlendiriyor. Renoir'ın karakteristik gevşek fırça darbeleri, sahneye spontaneite ve sıcaklık katarken, duygusal derinlik sağlıyor. Bu, sanki güneş ışığı yaprakları öpmeden hemen önce yakalanmış bir an gibi—doğanın güzelliğini ve kırılganlığını kutlayan geçici ama sonsuz bir kutlama.