Bu çekici kompozisyonda, bir sepet bir avuç lahana soğanını kucaklarken, ince yeşil filizleri ışığa uzanmaktadır; şişkin ve topraklı soğanlar, büyüme, yenilenme ve baharın vaadini çağrıştırmaktadır. Sepetin örgü dokusu, esere organik bir nitelik kazandırarak onu doğaya kök saldırırken, Van Gogh'un zengin fırça darbelerini duyguyla titreşiyor olarak sergilemektedir. Pastel sarı arka plan, soğanların sıcak toprak tonlarıyla mütevazi bir şekilde tezat oluşturuyor ve renkler arasında uyumlu bir diyalog oluşturuyor.

Parmakların altında dokuyu neredeyse hissedebilirsiniz; dokuma sepetin sertliği ile soğanların yumuşaklığı arasında bir karşıtlık var. Van Gogh'un dinamik vuruşları sahneye yaşam katıyor, böylelikle izleyici taze toprağın kokusunu ve açan çiçeklerin beklentisini hayal edebiliyor. Bu eser, sanatçının Fransa'daki döneminde yapılmış olup, doğaya derin bir hayranlık ve statik sahnelerdeki basit güzelliği yansıtmaktadır. Hayatın döngüleri ve insanlık ile dünya arasındaki ilişkiyi hatırlatıyor ve bizlere doğanın güzelliğini en sade şekillerinde bile takdir etme fırsatı sunuyor.