Bu büyüleyici resim, yumuşak güneş ışığında dans eden yeşil yapraklara sahip bir yalnız ağacı ve etrafındaki canlı bir manzarayı sunuyor. Sanatçı, geniş fırça darbeleri ve parlak yeşil ile yumuşak mavi tonlarının patladığı canlı bir renk paleti kullanıyor; manzara, uzaktaki dalgalı tepeler ile derinlik katan kırsal bir ahşap çit ile açılıyor. Doku belirgindir, fırça çalışması aciliyet ve enerji hissini iletir. Her bir fırça darbesi, sahneye hayat üflermiş gibi görünüyor, izleyicileri bu sakin anın içine davet ediyor.

Eserin duygusal etkisi dikkat çekicidir; ağaç, geniş gökyüzü karşısında dimdik dururken bir huzur ve hafif bir nostalji hissettirir. Bu, doğanın yüce olduğu bir anda donmuş bir anı betimler. 1920'lerin tarihi bağlamı, sanatta doğanın kutlanmasına doğru bir hareketi yansıtır, genellikle sanayileşmeye bir yanıt olarak görülür. Bu eser, botanik formların güzelliğinin bir kanıtı olarak duruyor ve sanatçı ile doğal dünya arasında güçlü bir bağlantıyı gösteriyor, izlenimden sonra bile kalıcı bir huzur bırakıyor.