Bu çarpıcı portrede, izleyiciyi derin mavi bir posta üniforması giymiş bir figür karşılıyor; başlığında 'POSTES' kelimesi yazıyor. Figürün yüzünün yokluğu, kompozisyona bir gizem unsuru ekliyor; izleyicinin bireyin kimliği üzerine içsel bir keşfe çıkmasına davet ediyor. Van Gogh'un olağanüstü fırça çalışması, figürün arkasındaki derin yeşil tonların döngüsel desenlerini yakalıyor ve doğanın organik biçimlerini ve tonlarını yansıtıyor, bu, çarpışma ve aynı zamanda üniformanın sağlamlığıyla uyum sağlıyor. Her bir fırça darbesi, Van Gogh'un duygusal yoğunluğunun ve benzersiz perspektifinin bir kanıtıdır; enerji dolu, ama aynı zamanda bir yalnızlık duygusuyla.

Mavi ve yeşil ağırlıklı palet, sakinlik yayıyor; arka planda kıvrılan yapraklar ve çiçeklerin karmaşık dolguları bir yaşam gücü yaratıyor. Çiçekler, açık pembe, beyaz ve sarı tonlarında sergileniyor, figürün soğukluğu ile karşıtlık oluşturarak sıcaklık katıyor. Bu karşıtlık, varoluşun ikiliğini yansıtıyor - sakinlik arasında yaşamın gerginliği. Sanatçının bu dönemdeki duygusal durumunu düşünmek ilginç; çünkü bu dönem, kişisel kargaşayla birlikte sonsuz yaratıcılığın bir dönemiydi. Bu eserde zamansızlık var ve hayatın karmaşasında kimlik arayışının evrensel deneyimini yansıtıyor — bu tema, günümüzde olduğu kadar o dönemde de güçlü bir yankı buluyor.