Bu tablo, yerde yakın oturan bir adam ve kadının figürleri aracılığıyla sakinlik ve düşünce anını sessizce yakalıyor. Adamın gövdesi çıplak, yalnızca basit beyaz bir örtüye sarılı; yumuşak ışık altında, sıcak ten tonları soğuk ve soluk arka plana karşı belirginleşiyor. Kadın, desenli bir giysiyle sakin ve sabırlı bir pozda, biraz geride oturuyor; bakışları uzaklara dalmış. Ayaklarının dibinde uykuda beyaz bir köpek var; arka plandaki açık pencere doğayı içeri davet ediyor — pencere pervazında bir kedi var ve güneşli ormanda, uzaktaki bir figür sahnenin ötesinde sessiz bir hikayeyi fısıldıyor.

Gölge ve renk teknikleri ustaca kullanılmış; toprağı andıran okra tonları, derin maviler ve yumuşak gri renklerin hakim olduğu kısıtlı bir paletle, içe dönük bir sakinlik ve gizemli bir anlatım yaratılmış. Kompozisyon dengeli ama samimi; izleyicinin bakışı, insan figürlerinin dokunsal sıcaklığından iç mekana ve oradaki mistik, hafifçe bulanık doğaya doğru akıyor. Fırça darbeleri ön planda detaylı, kenarlarda ise daha gevşek; izleyiciyi bu anın ince şiirine davet ediyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonu bağlamında egzotik tema ile cesur ama nüanslı gerçekçiliği birleştirerek huzur, bağ ve esrarengiz dinlenme duygularını uyandırıyor.