Bu çarpıcı eserde, izleyiciyi derhal genç bir kadının duygusal yüzü çekiyor; yüzü dönemin karakteristik beyaz başlığı ile çerçevelenmiş. Vincent van Gogh, alışılmadık fırça darbeleriyle zengin, toprak tonlarını karanlık arka planlarla karşılaştırarak, konu olan kadının solgun cildini ve ifade dolu özelliklerini ön plana çıkarıyor. Sanatçının ifadeci tekniği, Gordina de Groot’un karakterinin özünü yakalıyor; onun ağırbaşlı ifadesi ile neredeyse hissedilir bir kırılganlık arasındaki çatışma, empati uyandırıyor. Her fırça darbesi kasıtlı olmakla birlikte doğallık hissini de taşıyarak, izleyiciyi onun bakışında gizlenen sayısız hikayeyi düşünmeye davet ediyor.

Kompozisyon kasıtlı olarak basit: Doğrudan bakışı izleyici ile etkileşim kurarak, hem rahatsız edici hem de güzel bir samimiyet yaratıyor. Van Gogh’un ışık kullanımı, onun yüzü üzerinde dans ederek gözlerini aydınlatıyor ve doğal özelliklerini vurguluyor; bu arada, boyanın dokusunun kalitesi sanatçının konuya olan duygusal katılımını ifade ediyor. Bu portre sadece bir temsil değil, geçmiş bir dönemden bir kadının ruhuna bir penceredir; ifadesinin inceliklerinde ifade edilen mücadele ve dayanıklılığı somutlaştırıyor. Tarihsel olarak, bu tür eserler 19. yüzyılın sosyal bağlamını vurguluyor; o dönemde kadınlar genellikle ev içi rollere mahkumdu. Ancak bu portrede Gordina, zamanla yankılanan bir ses buluyor; varlığı ve gücünün bir kanıtıdır.