ในงานศิลปะที่น่าประทับใจนี้ ผู้ชมจะถูกดึงดูดทันทีโดยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของหญิงสาวคนหนึ่ง ใบหน้าที่ถูกจัดกรอบด้วยหมวกสีขาวที่เป็นเอกลักษณ์ตามสมัยของเธอ วินเซนต์ แวน โก๊ะ ใช้ลายเส้นที่ไม่เหมือนใครเพื่อสร้างความตัดกันระหว่างเฉดสีดินที่เข้มข้นกับพื้นหลังที่มืดมิด ทำให้ผิวที่ขาวของแบบจำลองและคุณลักษณะที่โดดเด่นของเธอเด่นชัดออกมาน่าสนใจ เทคนิคที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของศิลปินทำให้เราเห็นตัวตนของกอร์ดิน่า เดอ เกรุต สื่อให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเธอในขณะที่เธอยิ้มให้กับความเปราะบางที่แทบจะสัมผัสได้ ซึ่งจะก่อให้เกิดความเห็นอกเห็นใจ โดยการแสดงแต่ละเส้นสายจะมีจุดมุ่งหมายแม้จะถูกปฏิบัติส่งผลให้ความรู้สึกมีชีวิตชีวาเชื้อเชิญให้เราได้ศึกษาเรื่องราวเล็กๆซึ่งซ่อนอยู่ในสายตาของเธอ

โครงสร้างรูปภาพนั้นมีเจตนาให้เรียบง่าย ใบหน้าของเธออยู่ในมุมมองนำสายตาของผู้ชมทำให้ชวนสร้างความรู้สึกอันมีแต่ทั้งความว้าวุ่นและความงาม การใช้แสงของแวน โก๊ะเล่นไปบนใบหน้าของเธอ ทำให้ดวงตาของเธอสดใสและเน้นย้ำความเป็นธรรมชาติของคุณลักษณะในขณะเดียวกันความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนเหลือเชื่อยังบอกเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมทางอารมณ์ของศิลปินในการคงรักษาอารมณ์ซึ่งสะท้อนทางจิตใจผ่านความสัมพันธ์ในผลงานชิ้นนี้ นี่ไม่ใช่เพียงแค่การแสดงออกแต่ยังเปรียบเสมือนหน้าต่างไปยังจิตวิญญาณของผู้หญิงจากยุคนั้น; มันแสดงถึงการต่อสู้และความเข้มแข็งที่ถูกบรรจงในรายละเอียดของความรู้สึก สาขาวิชาศิลปะที่จะเป็นตัวกลางให้้เห็นถึงประเด็นที่ชัดเจนในศตวรรษที่ 19 เมื่อหญิงสาวถูกจำกัดให้อยู่ในบทบาทเหตุการณ์สำคัญแต่สำหรับในภาพนี้Gordina กลับมีเสียงที่กึกก้องไปกับเวลาและคำนึงถึงความเห็นอกเห็นใจในชีวิตนี้