In dit opvallende portret wordt de toeschouwer begroet door een figuur gekleed in een diepblauw postuniform, versierd met een opvallende pet met daarop het woord 'POSTES'. De afwezigheid van het gezicht van de figuur voegt een element van mysterie toe aan de compositie; het nodigt uit tot een introspectieve verkenning van de identiteit van het individu. Van Gogh's buitengewone penseeltechniek vangt draaiende patronen van diep groen achter de figuur, wat de organische vormen en tonen van de natuur weerspiegelt, en suggereert een levendige en levendige achtergrond die contrasteert maar harmoniseert met de soliditeit van het uniform. Elke penseelstreek is een getuigenis van Van Goghs emotionele intensiteit en unieke perspectief — vol energie, maar doordrongen van een gevoel van eenzaamheid.

Het palet, gedomineerd door blauwe en groene tinten, straalt sereniteit uit, terwijl de complexe spiralen van bladeren en bloemen die met de achtergrond verweven zijn, een gevoel van levenskracht oproepen. De bloemen, die in tonen van lichtroze, wit en geel worden getoond, voegen spetters van warmte toe, wat contrasteert met de kilheid van de figuur. Dit contrast weerspiegelt de dualiteit van het bestaan — de spanning van het leven temidden van de stilte. Het is intrigerend om na te denken over de emotionele toestand van de kunstenaar tijdens deze periode, aangezien deze werd gekenmerkt door persoonlijke turbulentie maar ook onbegrensde creativiteit. Er is een tijdloosheid aan dit werk, een reflectie van de universele ervaring van het zoeken naar identiteit in de chaos van het leven — een thema dat vandaag de dag net zo krachtig weerklinkt als toen.