Dit zachte portret vangt de onschuld van een baby, vol levendige energie en emotionele diepgang. Het gezicht van het kind, geschilderd in zachte pasteltinten, steekt af tegen een rustgevende mintgroene achtergrond; dit contrast is opvallend! De penseelstreek is expressief—dik en textuur—alsof de kunstenaar de oppervlakte van het doek wil aanraken en een intieme zachtheid wil overbrengen. De baby kijkt met levendige blauwe ogen die glinsteren van nieuwsgierigheid en een hint van verwondering, en nodigt ons uit om de ingewikkelde details van zijn uitdrukking te verkennen. De fijne contouren van de kenmerken van de baby—de ronde wangen en de bollerige lippen—worden tot leven gebracht met een vleugje roze, dat warmte en een gevoel van kostbare kwetsbaarheid uitstraalt.

De compositie is vrij eenvoudig, maar diep ontroerend; de baby staat in het midden, bijna alsof hij de aandacht van de toeschouwer commandeert, terwijl de zachte kringen van de groene achtergrond een dromerige sfeer aan het stuk toevoegen. De kunstenaar gebruikt meesterlijk een beperkte kleurenpalet die voornamelijk bestaat uit groen en blauw, afgewisseld door de warme tonen van de huid van de baby, die de blik naar het gezicht van het kind trekt. Hier ontstaat een tastbare emotionele verbinding; het roept gevoelens van tederheid en nostalgie op. Van Gogh werd in deze periode diep beïnvloed door zijn ervaringen in Arles, een tijd vol persoonlijke conflicten en tegelijk een bron van creativiteit. Dit stuk, hoewel het een kind vertegenwoordigt, spreekt over universele thema's van liefde en onschuld, resonerend met iedereen die ooit de warmte van een baby's blik heeft gevoeld.